به گزارش قدس آنلاین به نقل از مهر، در گفتگو با پروفسور «پل پیلار» رئیس سابق بخش تحلیل عملیات سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) گفتگویی درباره نسبت میان مشارکت سیاسی وتوسعه سیاسی و بلوغ سیاسی مورد بررسی قرار گرفته که در ادامه آمده است.
پیلار از اساتید دانشگاه «جرج تاون» است و تاکنون مسئولیت های متعددی را بر عهده داشته که از جمله آنها می توان به ریاست واحد تحلیل عملیات های سیا در شرق نزدیک، خلیج فارس و جنوب آسیا اشاره کرد. پیلار سابقه حضور در شورای اطلاعات ملی آمریکا را به عنوان یکی از اعضای اصلی آن نیز دارد.
*برگزاری انتخابات در یک کشور چه نسبتی با توسعه سیاسی و دموکراسی است؟
انتخابات آزاد جزئی ضروری از دموکراسی است ولی به خودی خود به معنای دموکراتیک بودن یک سیستم سیاسی نیست. بسیاری از رژیمهای مستبد نمایشهایی برگزار می کنند و نامش را انتخابات می گذارند.
در این نوع انتخاباتها، معمولا حاکمی که در قدرت است با اکثریت قاطع آرا پیروز می شود، اما این نوع بازی های تبلیغاتی به هیچ عنوان به معنای این نیست که مردم می توانند رهبران سیاسی شان را انتخاب کنند.
حتی در کشورهایی که انتخابات آزادتر است سلامتی دموکراسی ایجاب می کند که چیزهایی فراتر از انتخابات آزاد وجود داشته باشد تا مردم بتوانند آزادانه سرنوشت سیاسی شان را تعیین کنند.
باید فرهنگ سیاسی وجود داشته باشد که احزاب یا گروههای سیاسی مشروعیت و حق برنده شدن رقبایشان را به رسمیت بشناسند. به طور خلاصه بگویم: انتخابات شرط لازم دموکراسی است اما کافی نیست.
*آثار مشارکت سیاسی بر زندگی شخصی و اجتماعی افراد چیست؟
دلیل اصلی برگزاری انتخابات ربطی به زندگی شخصی یا اجتماعی افراد ندارد، بلکه مهیا کردن این امکان است که مردم بتوانند از شر حاکمانی که منافع شان را تامین نمی کنند خلاص شوند.
البته در برخی تئوری هایی که درباره دموکراسی وجود دارد درباره تاثیر مستقیم انتخابات آزاد بر زندگی شخصی شهروندان بحث می شود. انتخابات این فرصت را در اختیار مردم می گذارد که احساس کنند به چیزی تعلق دارند؛ احساس قدرت بیشتری کنند و حس کنند در اداره جامعه و کشور و سیستم سیاسی شان نقش دارند.
*مشارکت سیاسی چه نسبتی با بلوغ سیاسی دارد؟
در برخی از انتخاباتهای فرمایشی که حکومتهای دیکتاتوری برگزار می کنند آمار شرکت کنندگان در انتخابات بالا اعلام می شود.
در کشورهای غیردیکتاتوری نیز حضور مردم در انتخابات به عوامل متعددی بستگی دارد؛ مثلا به قوانینی که مردم را ملزم به رأی دادن می کند.
به طور کلی، در یک دموکراسی سالم، حضور مردم در انتخابات بالاست. اگر مردم بی آنکه قانونا ملزم باشند، پای صندوق های رأی حاضر شوند به معنای این است که باور دارند رأی شان موثر است. این را نمی توان الزاما معادل بلوغ سیاسی دانست.
یک دموکراسی می تواند بالغ باشد و در عین حال مردمی که تحت آن زندگی می کنند از سیاست سرخورده شده و در انتخابات شرکت نکنند. چنین دموکراسی از سلامت کمتری برخوردار است اما این به معنای نابالغ بودن سیاسی مردم نیست.
*حضور بالای مردم در انتخابات چگونه می تواند باعث توسعه سیاسی شود؟
چنین حضوری اگر به دلیل علاقه مردم به امور سیاسی و عمومی باشد می تواند نشانه ای از توسعه سیاسی قلمداد شود.
مردم هر چه پرتعدادتر در انتخابات شرکت کنند، فرهنگ سیاسی که پیش نیاز توسعه سیاسی است غنی تر می شود.
نظر شما